از وقتی آمار گیر وبلاگمو آوردم رو کار از جهتی برام لذتبخش و از جهتی ناراحت کننده بود.از اونجایی که صحبت کردن از یک مطلب لذتبخش واسه آدم لذتبخش تره پس اول میریم سراغ دلیل لذتبخش بودنش(میدونم لذتبخش زیاد تکرار شد!):۱- از آمار سایتم مطلع شدم و اینکه خودمم هیچوقت باورم نمیشد که در یک روز ۲۱۳ نفر از وبلاگم دیدن یا استفاده کنند۲ـ با دیدن جزئیات لیست مراجعه کنندگانم متوجه شدم خیلی ها از آرشیو وبلاگم ؛ چیزی که فکر میکردم مدتهاست فراموش شده ،استفاده میکردند.نقد فیلمها ،دیالوگ های برتر هر فیلم ،عکسهای برتر،معرفی و نقد کتابها و..... و این به من انگیزه زیادی داد چون خودم همیشه ترجیح میدادم وبلاگم یک وبلاگ فرهنگی-هنری باشه و از اینکه این بخش ها تا این حد مورد توجه قرار گرفت بسیار مسرور شدم ۳- از اونجایی که بعضی از مراجعه کنندگان از گوگل لینک میگرفتند کنجکاو شدم برای اولین بار عنوان معمولیه یکی ا پستام مث نقد فیلم ماه تلخ و تو گوگل سرچ کنم و برام جالب بود که آدرس سایتم در صفحات اول و دوم مشخص میشه(به جد تا بحال امتحان نکرده بودم فک میکردم ته گوگلم!!!!)۳- احساس به درد بخور بودن در زمینه فرهنگ و هنر بهم دست داد که احساس بدی نی!

و اما جهت ناراحت کنندش : من تا قبل از اینکه از این آمارگیر استفاده کنم فکرشم نمیکردم این تعداد از وبلاگم استفاده کنند .نمیگم زیاده اما برای من که تازه ۶ ماه و خورده ای که وبلاگ نویسی و آغاز کردم و مثل ۹۰٪دیگه روزی هزار بار برای این و اون کامنت نذاشتم و از هیچکسی گدایی لایک نکردم و به جز ۲-۳ نفر تیادل لینک با کسی انجام ندادم ، به نظر آمار بدی نی اما متاسفانه اگر من از این کد خوب استفاده نمیکردم هیچ وقت متوجه حضور نا محسوس این دوستان و استفاده شان از آرشیوم نمیشدم بخاطر همین هم بود که مدتها آرشیومو آپدیت نکرده بودم بنابر این اگر دوستان لطف می کردن و نقدی بر این نوشته های من می نوشتند مطمئنا" هم متوجه حضورشون می شدم و هم انگیزه بیشتری برای پر و پیمون کردن آرشیوم پیدا میکردم و هم با جهت فکری مخاطبانم آشنا میشدم.(مثل کامنت خانم نسیم که تو یکی از مطالبم برام نوشته بود"خیلی مزخرف بود" و این نظر صادقانه ایشون برام از صد تا به به و چه چه ارزش داشت).مثلا" پستی که از سهراب سپهری گذاشته بودم بدون استثنا هر روز بازدید داره و این برای من بسیار جالب توجه هست چون خودم اصلا" از این پست لذت نبردم در صورتی که اگر همین دوستان کامنتی میذاشتن (فقط چن ثانیه وقت میبره ) سعی میکردم این پست و هم مث خیلی دیگه ا پستام آرشیو کنم و با شاعر های جدید ادامه بدم.(کاری که بخاطر بازدید دوستان قصد دارم انجام بدم البته اینبار به شکلی که خودم هم لذت ببرم). در پایان اینکه بحث من اصلا" اینکه تعداد کامنتهامو ببرم بالا نی. چرا که خوب بودن یک وبلاگ هیچ ربطی به تعداد کامنتها نداره چه بسا وبلاگهایی که با گدایی کردن فراوان به ۱۰۰۰ کامنت رسیدن و وبلاگهای تخصصی که آمار روزانشون بالای هزارتاست اما کامنتشون صفر یا اصلا" کامنتشونو بستن.فک میکنم کسایی که بیشتر با من آشنایی دارن بخوبی با این خصلت من آشنان.برای من فرقی نمیکنه کسی برام کامنت بذاره یا لینکم کنه یا نه اگر من از پستی خوشم بیاد یا خیلی منزجر شم کامنت میذارم و اگر از وبلاگی لذت ببرم تبادل لینک میکنم بدون اینکه به خود طرف خبر داده باشم که لینکش کردم(البته استثنایی هم وجود داره) بحث من فقط لذت بیشتر دو طرف از وبلاگ و بالا بردن سطح وبلاگ و صد البته پیدا کردن دوستان بیشتره.در هر صورت هدف خدمت به جامعه ایرانیه هرچن که قبلا" هدف فرق داشت!!!!!