نقد کتابهای قابل اعتنا: خداحافظ گری کوپر

یادداشتی بر کتاب زنان خوب به بهشت می رسند زنان بد به همه جا......

 

پیش نوشت:(قبل از هرچیز بگم که ا این یادداشت اصلا راضی نیستم.متاسفانه یادداشت قبلیمو بدون اینکه تو وورد سیو کرده باشم تایپ کردم و یهو پرید و رفت.خیلی خسته شدم وگرنه این کتاب درخور یادداشت حرفه ای تری بود.این یادداشت بی حوصله تقدیم به شما.....)

اسمشو میذارم یادداشت چون من هیچ نقدی رو این کتاب ندارم.کتابی که قطعا" تصمیم دارم ۵بار دیگه بخونمش.این کتاب خطاب به جمعیت 99% زنان منفعل ایرونیه.پیام کلیش به زنا اینه که "خانمها لطفا" گوسفند نباشین".

این کتاب به شما یاد میده که گاهی لازمه قرارتون با دوستتون و به قرارتون با شوهرتون ترجیح بدین.بهتون یاد میده که شما برای بازی کردن رل مادر وفادار به دنیا نیومدین شما برای جذاب بودن و خوش گذروندن و رسیدن به اونچه که میخواهین به دنیا اومدین.این کتاب به شما یاد میده که وقتی در قبال رسیدن به اونچه لایقشین با اخم همسر و ناچ ناچ کردن دیگران مواجه شدین به جای انفعال تنها یک لبخند جذاب تحویلشون بدین و به اونچه که میخواین برسین.با خوندن و عملی کردن راهکارهای این کتاب میتونید احترام و عزت نفس از دست رفته خود به عنوان زن ایرونی و  به دست بیارین.این کتاب به شما میفهمونه که این لطف شوهرتون نیست که باهاتون مهربونه و به سلایقتون احترام میذاره بلکه این وظیفشه.این کتاب به شما میفهمونه که نترسین.در قبال رسیدن به خواسته هاتون وجدان درد نگیرید و از پستوی منفعلانه ی افسرده خود خارج شوید.زنان محترمه ی احمق ایرانی،لطفا"در قبال داد ، فریاد بکشید.............. . این حق شماست.از اونجایی که متاسفانه کتاب سالهاست از دسرسم خارجه بخشهایی از کتاب که قاتی نظر نویسنده مطلب هست و ا سایت ایستا و وب دوست خوبم گلی براتون پیس کردم:

 پدیده «دختر کله‌شق» پدیده نوظهوری نیست. فلورنس نایتینگل(نویسنده کتاب)، بنیانگذار نخستین مدرسه پرستاری، نمونه‌ای از این دختران بود: از حرف والدینش سرپیچی کرد، به ازدواجی که می توانست خوشبختش کند تن در نداد و دست به مبارزه‌ای سرسختانه و ادامه‌دار زد.
اگر چه از این که مایه ناراحتی مادرش شده، اندوهگین بود اما با عزمی جزم عقیده داشت:«وقتی کسی با پر پرواز به دنیا آمده، باید از آن برای پرواز کردن استفاده کند.
پس از او زنان جسورتری هم ظاهر شدند؛ زنانی که معتقد بودند کافی نیست به چیزی باور داشته باشیم بلکه باید نیروی خود را به کار گیریم و موانع را از سر راه برداریم.
این زنان خواهان استقلال بودند و اعتقاد داشتند باید ایستادگی کرد و از شکستها درس گرفت؛ آ‌‌نها می‌دانستند که شایستگی و لیاقت، کافی نیست بلکه باید اعتماد به نفس داشت و برموضع خود پافشاری کرد.
اما امروزه، زنان عادی نیز به طرز فزاینده ای خواستار استقلال و پیروزی اند؛ تعداد خانم های شاغل رو به افزایش است؛ تعداد مادرانی که بعد از زایمان به کار سابق خود برمیگردند مدام بیشتر می شود و امروزه حتی زنان هم به اندازه مردان به خود حق می‌دهند که تقاضای طلاق کنند.
در این که زنان مبارزه جو و فعال به موفقیت بیشتری می رسند شکی نیست. این یک واقعیت است که باید در نظر داشته باشیم؛ اگر چه در محیط فرهنگی مان آموخته باشیم که خشم، ستیز و اراده معطوف به قدرت، چیزهای بدی هستند؛ به ویژه خانم ها آنقدر این گونه احساسات خود را انکار می کنند که دیکران نمی توانند آن ها را به درستی احساس کنند تا آنجا که «دختران خوب» احساس بد و مبهمی درباره خودشان پیدا می کنند و به آسانی بیمار می‌شوند.
برعکس، «دختران بد» یاد گرفته‌اند که با مبارزه جویی در پس هدفشان باشند و این حقیقت را پذیرفته اند که هیچ ارتباطی در جامعه، بدون احساسات پرخاشگرانه وجود ندارد.
«دختران بد» هیچ هراسی از «پرخاش کردن و پرخاش دیدن» ندارند زیرا آنان از پرخاش خودشان به عنوان یک منبع انرژی استفاده می کنند؛ خشم و پرخاش، آنها را به عمل کردن تهییج می کند.
نه «قلب ضعیف» پدر می تواند آنها را از ابراز عقیده یا بیان تقاضاهایشان باز دارد و نه «سردردهای مزمن» شوهرشان؛ زیرا ترسی از این ندارند که سنگدل قلمداد شوند.خوب، بد، کله شق؛ مسئله این است.

"خانم ها گرفتار سر به راهی خود هستند. بدین سبب از بسیاری از لذت های زندگی محروم مانده اند و بندرت به آنچه واقعا می خواهند دست می یابند. علت این محرومیت در گذشته های دور نهفته است. شیوه ی بار آمدن کودک در رفتار آینده ی او تاثیر به سزایی می گذارد و طریق بزرگ شدن دختران و پسران تفاوت فاحشی با یکدیگر دارد...

...دختران سر به راه به جایی نمی رسند! آنها باید از این حالت انفعالی خارج شوند، و شادمانانه فعال باشند. خانم ها می توانند در زندگی شان تعادلی برقرار سازند و با خاطری آسوده حقوق خویش را بازپس گیرند. می توانند قوی باشند، بدون آنکه روابط و دوستی هایشان را به مخاطره اندازند..."

برای دیدن نقد کتابهای دیگه لطفا" به ادامه مطلب مراجعه کنید٪

ادامه نوشته

کتابهایی که قبل از مرگ بااااااااااید خواند : "پارت اول "

کتابهایی که قبل از مرگ بااااااااااید خواند : "پارت اول "

۱- خداحافظ گری کوپر

۲- چراغهارا من خاموش میکنم

۳-زندگی با عشق چه زیباست

۴-موج ها اثر ویرجینیا وولف

۵- گرگ ها هرمان هسه

۶- مردی ک خورشید را دوست داشت اثر جک ریموند جونز(تلخی آزاردهنده دارد.برای افسرده ها یا ناراحتها اکیدا" ممنوع"

۷-عطر سنبل عطر کاج فیروزه جزایری دوما بعد از تلخی شماره ۶ واقعا" میچسبه

۸-صحرای محشر محمدعلی جمالزلده فقید

۹-مائده های زمینی و مائده های تازه آنره ژید

۱۰-اعترافات اثر ژان ژاک روسو

۱۱- ابوذر اثر دکتر شریعتی

۱۲- انجمن شاعران مرده ن.ه کلاین بام "کتابی برای تمم سنین"

۱۳- سه شنبه ها با موری

۱۴- اعتماد به نفس در ده روز اثر م.ه حورایی "حقیقتا" با تمام کتابهای روانشناسی بازاری فررررررق میکنه" 

۱۵- تو در حال مردنت بودی(اشعار فوق العاده متاسفانه نام نویسنده یادم نی کتاب پیشم نی)

۱۶- خاطرات دلبرکان غمگین من گابریل گارسیا مارکز

۱۷-سینوهه

۱۸-مرگ قسطی

۱۹- قانون ابن سینا

۲۰- ابله ، برادران کارامازوف ، جنایت و مکافات داستایووسکی

ادامه در پارت بعدی.باز هم تاکید میکنم به خوندن نقد هر اثری عادت کنین و قبل از خواندن این کتابها نقد آنها را بخونید تا ببینین چقدر با من موافقین مخصوصا" تو این گرونی کاغذ و کتاب که کار ما رو هم تحت شعاع قرارداده.خوشحال میشم اگه هرکدومشو امتحان کردین نظر بدین یا نقد کنین.من که خییییییییییییییلی بی حوصلم.